Η Τσικνοπέμπτη γιορτάζεται έντεκα ημέρες πριν την Καθαρά ∆ευτέρα, την Πέμπτη της δεύτερης εβδομάδας της Αποκριάς και είναι γνωστή ως Κρεατινή. Έχει καθιερωθεί
ως η ημέρα που τρώμε κρέας. Η Πέμπτη επιλέχθηκε ως ημέρα κρεατοφαγίας, καθώς
παραδοσιακά οι ημέρες νηστείας των Ελληνορθόδοξων είναι η Τετάρτη και η
Παρασκευή.
Στη σημερινή
εποχή, θεωρείται, ότι η Τσικνοπέμπτη είναι η «επίσημη» ημέρα έναρξης της
αποκριάτικης περιόδου.
Σε όλη την περιφέρεια
της Πελοποννήσου, την Τσικνοπέμπτη σφάζουν χοιρινά από τα οποία φτιάχνουν
διάφορα άλλα τρόφιμα, μεταξύ των οποίων πηχτή, τσιγαρίδες, λουκάνικα,
γουρναλοιφή και παστό.
Στις Σέρρες
πάλι, το έθιμο της Τσικνοπέμπτης επιβάλλει μεγάλες φωτιές, στις οποίες, αφού
ψήσουν το κρέας, οι πιο τολμηροί πηδούν ανάμεσα από τις φλόγες. Τα «προξενιά»
έρχονται στο τέλος, όπου κάποιος αναλαμβάνει να αναμείξει τα κάρβουνα με ένα
ξύλο.
Στην Κομοτηνή, πρωταγωνιστής είναι μία κότα, την οποία
οι νοικοκυρές σχεδόν καίνε (καψαλίζουν στην ουσία) για να τη φάει η οικογένεια
την Κυριακή της Αποκριάς. Η παράδοση μάλιστα αναφέρει, ότι την Τσικνοπέμπτη τα
αρραβωνιασμένα ζευγάρια πρέπει να ανταλλάξουν φαγώσιμα δώρα. Ο άντρας πρέπει να
στείλει τον «κούρκο», δηλαδή μία κότα και η γυναίκα μπακλαβά και μια κότα
γεμιστή.
Στην Πάτρα από την άλλη, υπάρχει το έθιμο της
Κουλούρας. Η παράδοση αναφέρει, ότι η
Γιαννούλα η Κουλουρού, θεωρούσε, ότι ο Ναύαρχος Ουίλσων ήταν τόσο τρελά
ερωτευμένος μαζί της, που είχε σκοπό να την παντρευτεί. Έτσι, εκείνη ντύνεται
νύφη και κατεβαίνει στο λιμάνι να τον υποδεχτεί με τη συνοδεία των συμπατριωτών
της, οι οποίο διασκεδάζουν και χορεύουν.
Τα «Κορφιάτικα
Πετεγολέτσια» ή αλλιώς «Κουτσομπολιά» είναι μία παράδοση της Τσικνοπέμπτης, που
ανήκει στην παλιά πόλη της Κέρκυρας. Η πετεγολέτσα ή πετεγουλιό, σύμφωνα με
τους ντόπιους, είναι η προσφιλής, σε πολλούς, συνήθεια του κουτσομπολιού. Πραγματοποιείται
με δόξα και καμάρι στην Πιάτσα της πόλης της Κέρκυρας, την Τσικνοπέμπτη το βράδυ.
Στην ουσία, στήνεται κάτι σαν «θεατρικό», όπου οι ντόπιοι υποδύονται τους
κουτσομπόληδες με σπαρταριστικές ιστορίες.
Στην Ίο, το
βράδυ της Τσικνοπέμπτης μασκαράδες ζωσμένοι με κουδούνια προβάτων διασχίζουν τη
Χώρα και επισκέπτονται σπίτια και καταστήματα, ενώ στον Πόρο, η παράδοση
επιβάλλει στους νέους να κλέψουν ένα…μακαρόνι, το οποίο θα βάλουν κάτω από το
μαξιλάρι τους για να δουν ποια θα παντρευτούν.
Το ίδιο έθιμο ισχύει και την Ήπειρο, αλλά οι νέοι
βάζουν στο μαξιλάρι τις κορδέλες από το παραδοσιακό γαϊτανάκι, οι οποίες
κόβονται στον τελευταίο (απογευματινό) χορό την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς.
Η Νάουσα
φημίζεται για την αποκριάτικη παράδοσή της. Με πρωταγωνιστές τους «Γενίτσαρους»
και τις «Μπούλες», η Τσικνοπέμπτη για της πόλη σημαίνει ραντεβού στην πλατεία
Καρατάσου, με εκδηλώσεις από πολιτιστικούς συλλόγους.
«Ότι τσικνίζει, να…γυρίζει», λένε κι εμείς σας ευχόμαστε
«Καλή Τσικνοπέμπτη!»
